مرکز تخصصی نور الزهرا ساری

کارگاه آموزشی” ادبیات خلاق” با حضور نویسنده کتاب، حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای بطحایی در مرکز تخصصی نور الزهراء( سلام الله علیها) ساری برگزار گردید.
حجت الاسلام بطحایی ادراکات انسان را در دو نوع خودآگاه و نا خود آگاه بیان داشت و افزود: در تبلیغ و تعلیم چون مخاطب در برابر آگاهی داده شده مقابله ای نمی کند؛ ادراک ناخود آگاه موثر تر است.
وی در توصیف مسائل، بر پرهیز از کاربرد معانی انتزاعی تاکید کرد و گفت: توصیف ها باید به گونه ای باشد که این معنا ها را به مخاطب منتقل نماید.
وی همچنین با اشاره به این مطلب که متن ها از یک مبدا ادراکی شروع و به یک مقصد ادراکی می رسند. خاطر نشان کرد: درمتن ها باید از نوشتن عباراتی چون اما، ولی، لیکن پرهیز شود.
حجت الاسلام بطحایی استفاده از واژگان معیار و کلمات رایج در محاوره را دو اصل اساسی در نوشتن بر شمرد .
همچنین در این کارگاه به منظورتثبیت بیشتر مطالب از طلاب خواسته شد که مدتی به بیرون از فضای کلاس رفته و بعد از بازگشت صدا هایی را که شنیده اند، تصاویری که دیده اند و احساسی که داشتند را بیان کنند.

نشست علمی پژوهشی با موضوع “نقد دیدگاه ابن عربی در باب خلود عذاب اخروی با تکیه به آرای علامه طباطبایی"، با حضور سرکار خانم حيدر نژاد از طلبه هاي مركز تخصصي نورالزهرا(س) ارائه گرديد. ايشان در ابتدا جهت تبيين موضوع مورد نظر بيان داشتند: یکی از مسائلی که در زمره بحث از معاد مورد توجه جدی اندیشمندان اسلامی قرار دارد مساله چگونگی کیفر و جزای الهی است. کیفر پاره ای از گناهان در اسلام خلود و جاودانگی در دوزخ است؛ اما این که در نار خلود مستلزم عذاب دائم است و یا این که خلود با انقطاع عذاب نیز می تواند همراه باشد، مساله ای است که آراء مختلفی درباره آن اظهار شده است. ابن عربی بر خلاف متشرعان و عامه ی اهل دیانت معتقد است که عذاب دوزخیان ابدی نیست و اجل مسمی و مدت معین دارد و پس از سپری شدن این مدت دوزخیان از نعیمی که متفاوت با نعیم بهشتیان است بهره مند می شوند، بدین صورت که طبیعت ناریه پیدا می کنند و دیگر احساس رنج و عذاب نمی کنند. و همچنين معتقد است عذاب از مخلدین در نار منقطع می گردد. اما علامه نظر مخالف دارد و بر این اعتقاد است که عذاب برای آنها دائمی است و فصل و جدایی از عذاب برای آنها نیست. ابن عربی بر طبق تحلیل هایی که از آیات و روایات انجام می دهد انقطاع عذاب مخلدین در دوزخ را نتیجه می گیرد. اما علامه طباطبایی معتقد است با توجه به ظاهر آیات و روایات و همچنین برهان عقلی خلود در نار وتعذیب ابدی برای کافران ومعاندین به صورت همیشگی وجود دارد و از عذاب رهایی پیدا نمی کند.
همچنین علامه طباطبایی معتقد است آن چه ابن عربی برای انقطاع عذاب مخلدین در آتش ثابت می کند دلیل بر انقطاع عذاب نیست بلکه برعکس خلود عذاب مخلدین را نتیجه می دهد.
در ادامه بحث، ايشان بيان داشت: با توجه به ادله های نقلی و عقلی که درباه مخلدین در عذاب وارد شده دو شبهه مطرح میگردد:
1- عدم تماثل، تساوی، توافق جزاء وعمل در صورت خلود در عذاب
2- تناقض رحمت و عدل الهی با عذاب دائم
البته بزرگانی همچون علامه جواب این شبهه را داده اند که شرک و نفاق و کفر برای مشرکان و منافقان و کافران ملکه شده و به منزله فصل وجودی آنها در آمده است و زوال ناپذیر است که سبب خلود در نار برای آنها است.
البته انجام کبائر سبب خلود در عذاب نیست هر چند انجام کبائر سرپیچی از دستور خدا و رسولش می باشد و گناه بزرگی است اما مجازاتش خلود در عذاب نیست.آنچه که سبب خلود در عذاب می شود نا فرمانی از احکام خدا و رسولش و انکار آن درباره حکم قطعی اسلام می باشد که سبب ارتداد و کفر می گردد و این عمل آنها خلود عذاب را برایشان به ارمغان می آورد.
در پايان بيان داشت: با توجه به آنچه که وارد شده عذاب خلود کنندگان در آتش به دو گونه می باشد:
1- عذاب جسمی 2- عذاب روحی و معنوی
مورد دوم از عذاب جسمی سخت تر و دردناک تر است و شدیدترین کیفر روحی و معنوی برای کافران و یارانشان دوری از رحمت و لقای پروردگار و محروم شدن از نگاه محبت آمیز پروردگار می باشد.

به مناسبت شهادت حضرت زهرا(سلام الله عليها) نشستي با موضوع شبهات فاطمي با حضور خانم صاحبه سلمانی در مرکز تخصصی نورالزهرا (سلام الله علیها) ساری برگزار گرديد. در اين نشست مهممترين شبهات وهابيون درباره فاطميه و شهادت حضرت زهرا(سلام الله عليها) مورد بحث قرار گرفت. كه عبارت انداز:
شبهه اول: در زمان زندگي زهرا(سلام الله عليها) خانه هاي مدينه اصلاً در نداشت و فقط يك پرده يا حصير در منزل بود! سه پاسخ مهم به اين شبهه داده شد، دليل اول: دليل برگرفته از سوره “نور” است كه خداوند در اين آيه مي فرمايد: شما در بعضی خانه ها ـ مانند خانه عمو، دایی، عمه، خاله و همچنین کسانی که مفتاح و کلید منزل خود را به شما می‎دهند ـ می‌‌توانید بدون اجازه غذا بخورید حال اگر خانه، در و قفل نداشته باشد کلید معنا دارد؟
دليل دوم: در كتاب صحيح مسلم آمده است كه: پیغمبر اکرم(ص) دستور داده بودند که: «شب‎ها درها را ببندید» آیا حصیر و پرده را می‎بندند؟! آیا به پرده می‌‌گویند در؟!
دليل سوم: «بخاری» در جلد اول کتاب «الادب المفرد» صفحه ۲۷۲ نوشته است که روای می‌‌گوید: سوال کردم که درِ خانه عایشه دو لنگه بوده یا یک لنگه؟ و از چه جنسی بود؟ پاسخ می‎گیرد که یک لنگه و از جنس چوب درخت ساج بوده است». حال چطور خانه عایشه در داشته آن هم از نوع درخت ساج؛ ولی خانه حضرت زهرا(س) که دختر پیغمبر و با آن همه اوصاف بوده در نداشته است؟!
شبهه دوم: چرا علی(ع) در منزل را باز نکرد؟
اولاً: «ابن عساکر» در جلد 42 کتاب “تاریخ دمشق” ص 470 آورده است که: پیامبر(ص) در خانه نشسته بود که در زدند و ایشان به ام سلمه گفتند: «یا ام السلمه قومی فافتحی له» یعنی: «ای ام سلمه! برخیز و در را باز کن».
ثانیاً: در جلد 44 همین کتاب صفحه 35 آمده است که: عمر بن خطاب آمد و دق الباب کرد، پیغمبر خانه بود ولی به حضرت خدیجه(س) فرمود: «افتحی یا خدیجة» یعنی: «ای خدیجه در را باز کن».
ثالثاً: در جلد اول کتاب “احتجاج طبرسی” ص 292 آمده است که: روزی پیامبر(ص) در خانه نشسته بودند که امیرالمؤمنین علی(ع) در زدند و پیامبر(ص) به عایشه فرمود که: «افتحی له الباب» یعنی: «در را برای او (علی) باز کن». حال آیا علمای وهابی غیرتمندتر از پیامبرند؟!
رابعاً: طبق آنچه ابن تیمیه در کتاب “منهاج السنة” نوشته است، کسی در منزل را باز نکرد؛ بلکه مهاجمان به زور وارد خانه حضرت(س) شدند.
خامساً: قرآن کریم در آیه 27 سوره نور می‎فرماید: “یا ایها الذین آمنوا لا تدخلوا بیوتا غیر بیوتکم حتی تستانسوا” یعنی بدون اجازه به خانه کسی وارد نشوید". و در جای دیگر می‎فرماید: “یا ایها الذین آمنوا لاتدخلوا بیوت النبی الا ان یؤذن لکم". از سوی دیگر «سیوطی» در جلد 5 کتاب “الدر المنثور” ص 50 نوشته است که: “خانه زهرا خانه نبوت است". بنابراین حضرت زهرا(ع) و مولا علی(ع) بر این باور بودند که مهاجمان حریم خانه نبوت و لااقل حرمت خانه مؤمنان را حفظ می‎کنند نه اینکه بی توجه به دستور خدا و رسول، در خانه اهل‎بیت پیامبر را آتش زده و به زور وارد خانه می‎شوند.
شبهه سوم: چرا حضرت علی (علیه السلام) در آن صحنه هیچ واكنشی از خود نشان نداد ؟
اولاً: امام علی (علیه السلام) در قدم نخست از خود واكنش نشان داد ؛ چنانچه آلوسی مفسر مشهور اهل سنت در این باره می‌نویسد :
عمر با غلاف شمشیر به پهلوی مبارک فاطمه و با تازیانه به بازوی حضرت زد . فاطمه ، صدا زد : « یا ابتاه » علی (ع) ناگهان از جا برخاست وگریبان عمر را گرفت و بر زمین زد و بر بینی و گردنش کوبید. تفسیر آلوسی :٣/١٢٤ .
ثانیاً: برفرض این كه واكنشی نشان نداده است ، به همان دلیلی بوده كه پیامبر اسلام )صلی الله علیه و آله) در مكه مكرمه ، در قبال، شكنجه صحابه و حتی قتل سمیه مادر عمار یاسر واكنش نشان نداد.
ثالثاً: وقتی یاران رسول خدا به خانه عثمان ریختند و متعرض همسر او شده و حتی دست او را با شمشیر قطع كردند ، عثمان هیچ واكنشی از خود نشان نداد .
رابعاً: تسليم وصيت پيامبر اكرم(ص)
خامساً: احتمال شهادت حضرت زهرا(س) هنگام در گيري
شبهه چهارم: افسانه بودن شهادت حضرت فاطمه زهرا(س). وهابيون مي گويند: شهادت حضرت زهرا(س) از سال 1374 شمسی به تقویم ها اضافه شده است و تا قبل از آن این مسأله وجود نداشته است.
اولاً: «ابن تیمیه» رهبر وهابی‎ها ـ یا بهتر است بگوییم خدا و پیغمبر وهابی‎ها(!) ـ در کتاب جلد 4 کتاب “منهاج السنة” ص 220 نوشته است که: “کبس بیت فاطمه(س)” یعنی: «عوامل خلیفه وقت به زور وارد خانه فاطمه(س) شدند».
ثانیاً: «جوینی» استاد «ذهبی»، در کتاب “فرائد السمطین” آورده است که پیامبر(ص) فرموداند: بعد از من می‎بینم که دخترم “مغمومة مغصوبة مقتولة” خواهد شد.
ثالثاً: «مرحوم کلینی» از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمود: مادرمان فاطمه زهرا(س) شهیده است.
رابعاً: «شهرستانی» در جلد اول کتاب “الملل والنحل” ص 67 از «نظّام» نقل می کند که خلیفه دوم با لگد به شکم حضرت زهرا(س) زد و جنین او را سقط کرد.
خامساً: موضوع بالا را «ابن حجر» در “میزان الاعتدال” و “لسان المیزان” نیز نوشته است.

به مناسبت هفته پژوهش، کرسی آزاد اندیشی با موضوع” نظرات چالشی حضور زنان در جامعه ” در جمع اساتید و طلاب در مرکز تخصصی نور الزهراء (سلام الله علیها) ساری برگزار گردید.
“خانم رقیه بابایی ” یکی ار طلاب موافق با حضور زن در اجتماع اظهار داشت: حضور زن در اجتماع نقش بسزایی در رشد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جامعه داردکه نمی توان از آن غافل بود.
وی همچنین اظهار داشت حضور زن در اجتماع گذشته از اینکه سبب استقلال او می گردد در رشد و کمال فردی و اجتماعی او نیز تاثیر بسزایی دارد.
وی افزود: حضور زن لزوما عریان بودن و بی حجابی نیست بلکه زن می تواند در جامعه با حفظ حجاب اسلامی حاضر گرددکه در این صورت منافاتی با آیات و روایات نهی کننده نخواهد داشت.
در ادامه “سرکار خانم محبوبه نبی زاده” یکی از طلاب مخالف حضور زن در اجتماع اظهار داشت: تمام ادله اربعه، یا صراحتا و یا به طور ضمنی مخالف حضور زن در اجتماع هستند.
وی با تاکید بر برتری داشتن حضور مرادن در جامعه یاد آور شد: خروج زن از منزل با وظیفه اصلی او منافات دارد.
وی از ایجاد روحیه برابری، فرد گرایی و استقلال طلبی و تغییر الگوی جنسیتی به عنوان آسیب های حضور زن در اجتماع یاد کرد و گفت: عامل اصلی حضور زنان در اجتماع کم ارزش بودن وظایفی چون شوهر داری و تربیت فرزند در نگاه اوست.
در پایان داور بحث سرکار خانم شرف الدین استاد حوزه و دانشگاه اظهار داشت: هدف غایی خلقت تمام بشر، تقرب الی الله است و تفاوت بین دو جنس مخالف تنها در راه رسیدن به کمال انسانی است که آن هم متناسب با طبیعت و ذات زن می باشد.
وی همچنین همه جانبه نگر بودن، میل به دلربایی داشتن، توانایی انجام چند کار با هم را از جمله خصایص مختص زنان دانست و گفت: و فلسفه وجود این خصیصه ها در زنان، میل فطری او مادر بودن و سنگین بودن وظایف شوهر داری، فرزند پروری و انسان سازی است.
وی یادآور شد: زن باید بدانند که وظیفه اصلی او اقتصاد خانواده نیست. حال با این نگاه اگر حضور او در اجتماع با وظیفه اصلی او منافات نداشت هیچ مانعی در حضور او در اجتماع نیست.
وی معیار حضور و عدم حضور زن در اجتماع را سلب آرامش درونی او دانست و گفت: اگر زن در کنار حضور در اجتماع می تواند هم به وظایف اصلی خود رسیدگی کند و هم آرامش خود را حفظ نماید هیچ مانعی در حاضر شدنش در جامعه وجود نخواهد داشت.
وی در ارتباط با جاذبه زنان خاطر نشان کرد: بحث حجاب در اسلام و حفظ حجاب زنان مربوط به زمانی است که بخواهد در اجتماع حاضر گردد که در این صورت اگر زنان مراقب مکان حضورشان و نوع رفتارشان با مردان باشند مشکلی نخواهیم داشت.
وی در پایان یادآور شد: زنان جامعه زمانی موفق هستندکه مادران و همسران خوبی باشند نه کارمندان توانمندی برای جامعه خود.

نشست علمی پژوهشی با موضوع “نقد دیدگاه ابن عربی در باب خلود عذاب اخروی با تکیه به آرای علامه طباطبایی"، با حضور سرکار خانم حيدر نژاد از طلبه هاي مركز تخصصي نورالزهرا(س) ارائه گرديد. ايشان در ابتدا جهت تبيين موضوع مورد نظر بيان داشتند: یکی از مسائلی که در زمره بحث از معاد مورد توجه جدی اندیشمندان اسلامی قرار دارد مساله چگونگی کیفر و جزای الهی است. کیفر پاره ای از گناهان در اسلام خلود و جاودانگی در دوزخ است؛ اما این که در نار خلود مستلزم عذاب دائم است و یا این که خلود با انقطاع عذاب نیز می تواند همراه باشد، مساله ای است که آراء مختلفی درباره آن اظهار شده است. ابن عربی بر خلاف متشرعان و عامه ی اهل دیانت معتقد است که عذاب دوزخیان ابدی نیست و اجل مسمی و مدت معین دارد و پس از سپری شدن این مدت دوزخیان از نعیمی که متفاوت با نعیم بهشتیان است بهره مند می شوند، بدین صورت که طبیعت ناریه پیدا می کنند و دیگر احساس رنج و عذاب نمی کنند. و همچنين معتقد است عذاب از مخلدین در نار منقطع می گردد. اما علامه نظر مخالف دارد و بر این اعتقاد است که عذاب برای آنها دائمی است و فصل و جدایی از عذاب برای آنها نیست. ابن عربی بر طبق تحلیل هایی که از آیات و روایات انجام می دهد انقطاع عذاب مخلدین در دوزخ را نتیجه می گیرد. اما علامه طباطبایی معتقد است با توجه به ظاهر آیات و روایات و همچنین برهان عقلی خلود در نار وتعذیب ابدی برای کافران ومعاندین به صورت همیشگی وجود دارد و از عذاب رهایی پیدا نمی کند.
همچنین علامه طباطبایی معتقد است آن چه ابن عربی برای انقطاع عذاب مخلدین در آتش ثابت می کند دلیل بر انقطاع عذاب نیست بلکه برعکس خلود عذاب مخلدین را نتیجه می دهد.
در ادامه بحث، ايشان بيان داشت: با توجه به ادله های نقلی و عقلی که درباه مخلدین در عذاب وارد شده دو شبهه مطرح میگردد:
1- عدم تماثل، تساوی، توافق جزاء وعمل در صورت خلود در عذاب
2- تناقض رحمت و عدل الهی با عذاب دائم
البته بزرگانی همچون علامه جواب این شبهه را داده اند که شرک و نفاق و کفر برای مشرکان و منافقان و کافران ملکه شده و به منزله فصل وجودی آنها در آمده است و زوال ناپذیر است که سبب خلود در نار برای آنها است.
البته انجام کبائر سبب خلود در عذاب نیست هر چند انجام کبائر سرپیچی از دستور خدا و رسولش می باشد و گناه بزرگی است اما مجازاتش خلود در عذاب نیست.آنچه که سبب خلود در عذاب می شود نا فرمانی از احکام خدا و رسولش و انکار آن درباره حکم قطعی اسلام می باشد که سبب ارتداد و کفر می گردد و این عمل آنها خلود عذاب را برایشان به ارمغان می آورد.
در پايان بيان داشت: با توجه به آنچه که وارد شده عذاب خلود کنندگان در آتش به دو گونه می باشد:
1- عذاب جسمی 2- عذاب روحی و معنوی
مورد دوم از عذاب جسمی سخت تر و دردناک تر است و شدیدترین کیفر روحی و معنوی برای کافران و یارانشان دوری از رحمت و لقای پروردگار و محروم شدن از نگاه محبت آمیز پروردگار می باشد.